31 oktober en 01 november Muxia en Santiago
Om 14u30 zou
er een bus vanuit Muxia Naar Santiago vertrekken. De bushalte was vlakbij mijn
suite. Om de tijd te doden heb ik nog wat rondgeslenterd in Muxia. Even naar het
kerkje Virgen de la Barca gaan kijken. 2 jaar geleden was dat helemaal
uitgebrand en nu staat er al een heel nieuw kerkje, volledig heropgebouwd.
Mooi, het staat vooraan de rots die de haventoegang naar Muxia markeert. 's
Morgens ben ik Margareth uit San Antonio Texas nog tegengekomen met wie ik samen de
Albergue in Torremejia deelde. Dat was in het begin van de camino. Ze was niet veel
vermagerd maar ze bekende dan ook dat ze maar een kwart van elke etappe had
gelopen, de rest had ze gepelgrimeerd met de taxi. Toch een gezellig weerzien met
die dikke madam. En nog sjiek volk tegengekomen ... Sofieke uit Denemarken passeerde
voorbij het terrasje waar ik op de bus wachtte. Zij liep nog voort, helemaal
alleen naar Dumbria had ik verstaan. Toch een mooie foto genomen van een heel
gelukkig meisje. Dan diende even later Zanda uit Litouwen zich aan. Een pelgrim
vroeg of hij een fotootje van ons getweetjes moest trekken. Waarom niet ?
Een goede 2
uur deed de bus erover om naar Santiago te rijden. Al de Amerikaan had 's
morgens tevergeefs op mij gewacht om te ontbijten in het hospederia San Martin
Pirinio in Santiago. Misverstand in de communicatie. Wel heb ik hier Chris en
Marieke terug gezien. Kennis gemaakt met de broer en schoonzus van Chris,
Martin en Yvonne. Zij kwamen broereman oppikken en via Porto reden ze dan naar hun Nederland. Hier ook klaarblijkelijk het lot dat ons samenhoudt. Misschien heeft Jacot er
wel de hand in om me er nog eens op te wijzen dat ik me zo lelijk vergiste in de persoon van Chris.
Ik heb Al
niet meer gezien die dag. 's Avonds laat ben ik nog op zijn kamerdeur gaan
kloppen maar vermits hij wat doof is heeft hij dit niet gehoord. Deze morgen
lag er een briefje onder mijn deur met de melding dat hij onmogelijk kon komen ontbijten
vanwege zijn knie waarin een opflakkering van artritis hem nog nauwelijks kon
laten lopen. Ik vermoedde dat hij zich in de nacht had laten repatriëren. Vanmorgen ging ik
aan de receptie vragen of hij het hospederia had verlaten. De receptionist
vertelde me dat de room service bij hem was. Ik ben vlug gaan kijken. Al zat op
zijn achterste in de gang. Zijn knie gezwollen, zo groot als een voetbal. Het
had deze morgen 20 minuten geduurd om zich naar mijn kamer te begeven en dat
briefje daar te leggen. Eens terug in zijn kamer was zijn knie uiteengespat en
is hij ineengezakt. Ik trof hem zo aan. De ambulance was ondertussen al opgeroepen.
Ik heb dan nog zijn spullen ingepakt en een pakketje met het nodige voor in het hospitaal
en mijn telefoonnummer gegeven. Dit was 'his darkest camino' merkte hij nog op.
Vanmorgen
dan naar de mis geweest. Yep, ik heb de botafumeira weer zien zwaaien.
Indrukwekkend. In mijn vorige blog heb ik het ook nog beschreven. Kiekenvlees
krijgt ge wanneer die wierrookpot zo van de ene nok in de kathedraal naar de
andere nok zwiert over de hoofden van de kerkgangers heen.
Ook tegen Eitheiro, de jonge Japanees die ik in El Cubo ben tegengekomen, botste ik aan. Die kwam vandaag toe in Santiago. Fabienne had hem op haar 3 daags trippeke om haar camino te voltooien ook tegengekomen. Dappere gast, die liep nog door tot in Porto. Van daaruit liep hij naar Rome.
Heel mooi
weer vandaag, zo'n temperatuur van wel boven de 20 graden. Ideaal voor
Fabienne om honderden foto's te maken. Voor de gelegenheid moest ik even
fotograaf spelen want ze had een Bretoense vlag bij waar ze mee gefotografeerd
wou worden. Wel 50 fotokes moest ik met haar high tech camera maken van haar gedrapeerd met haar Keltische vlag uit Bretagne. En
dat was nog niet alles. In de namiddag heeft ze me nog een interview afgenomen
met een camera. Ze is immers journaliste van beroep. Wel een half uur lang. Ik hoop dat het nooit op de televisie
wordt uitgezonden.
Het uploaden
van de fotokes is weeral één grote miserie hier in het hospederia. Straks misschien
in het één of ander bistrootje. Ik hoop dat het gaat lukken want er zitten er
een paar mooie bij.
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten