Dit stukje camino staat ook op punt. De laatste etappe overschrijdt de grens van de Extremadura met Castilla y Léon. Met een afgeronde 210 km door deze regio en de vorige etappes zal dat zo een wandelingetje zijn van om en bij de 440 km en gespreid over 19 dagen. Dat is te doen ! We zijn verdorie al bijna in de helft.Volgende trajectjes staan al uitgestippeld :
20 km Aljucèn - Alcuesscar.25 km Alcuesscar - Valdesalor.
23 km Valdesalor - Casar de Cáceres.
22 km Casar de Cáceres - Embalsa de Alcantara.
20 km Embalsa de Alcantarra - Grimaldo.
30 km Grimaldo - Carcaboso
30 km Carcaboso - Caparra
25 km Caparra - Banos de Monemayor.
21 km Banos de Montemayor - Fuenteroble de la Salvatierra
De provincie Cáceres ligt volledig in het binnenland, meer bepaald het noorden van de Extremadura en heeft een landklimaat met hoge temperaturen in de zomer en milde winters. Het is een ongerept en heel dunbevolkt gebied met prachtige landschappen, bergen en fraaie natuurgebieden, zoals het Nationaal Park Monfragüe of het groene dal van La Vera. Beide liggen rond het stroomgebied van de rivieren de Taag en de Tïetar. Het ommuurde oude gedeelte van de provinciehoofdstad Cáceres is een juweeltje van middeleeuwse architectuur. Dit historische centrum is uitgeroepen tot World Heritage Site van de UNESCO. Het koninklijke klooster van Santa María de Guadalupe, ook in de provincie Cáceres, deelt dezelfde onderscheiding. De provincie Cáceres is tevens een favoriete stek voor vogelliefhebbers. Het is één groot natuurgebied rijk aan natuurlijke bronnen. Jammer dat ik niet in het voorjaar stap want het dal van de Jerte zou meer dan de moeite waard zijn om al die miljoenen kersenbomen daar in de bloei te zien staan.
Maar ook steden als Trujillo, Plasencia en Guadelupe hebben veel te bieden. De Sierra de Gata en Las Hurdes zijn interessant vanwege de vele eeuwenoude gewoonten en gebruiken. Plasencia daar loop ik voorbij dus zal ik het wel navertellen. Een beetje bescheidenheid is op zijn plaats ... als ik het geluk heb.
... Natuurlijk interesseert de plaatselijke gastronomie me ook wel. Zo het schijnt tref je er op de markten een hele waaier aan gezouten vleesproducten aan waarvan de meest geroemde de Iberische ham uit de Dehesa de Extremadura is. 't Water staat me al in de mond. Wat ik vooral dien te onthouden tegen dat ik er rondzwalp zijn de namen van de typische gerechten zoals 'migas extremeñas'. Dat zijn gebakken broodkruimeltjes met chorizo wat ik een vrij inspirerend receptje vind wanneer je door een vogelparadijs stapt. De 'zorongollo', zo 't schijnt is dan weer een toverreceptje met rode pepers en een tomaatje. Maar de 'cuchifrito' wat een synoniem blijkt te zijn voor een lamsstoofpotje ... daar alleen al doe ik het voor !
2 opmerkingen:
Een serieus traject als je het mij vraagt... Ik vind het Super van jou dat je er ook zoveel tijd in steekt!! Mocht ik zelf Super voeten hebben dan zou ik dit ook ooit wel eens willen doen, maar helaas... Dus blij dat we het op deze manier toch een beetje kunnen delen... Dikke duim papa Jan!!! ;)
Groetjes Wendy
Een reactie posten