Naar Guillena 23km ↑209m ↓204m
Voilà, de kop is er af. De eerste kilometers zitten er op. Verdorie, 't was bijna 1 uur geworden vooraleer ik in mijn bed lag. Kreeg ik de deur van mijn slaapkamer niet meer open. Een bereidwillig Spaans pelgrimmeke heeft de deur voor me opengedaan. Genen tijd gehad om me nog te excuseren deze morgen want met Freddy en Alice was ik om 10 uur afgesproken in de kathedraal en ik wilde er mijne stempel gaan halen. Die opziener van de kathedraal is wel een halfuur met mijn hoekske weggeweest, ik denk dat hij zijne stempel kwijt was gespeeld. We hebben het kort gehouden. Alice had haar steentje geprepareerd om me mee te geven. Nog een paar fotootjes en weg. En het toeval wil, met mijn eerste stap op mijn nieuwe Camino krijg ik telefoon van Christian, mijne Franse stapmaat van op de Camino Frances. Jaakske zal hier wel weer de hand in hebben. Het is een heel andere Camino aan het worden. Niet de overhoop aan pelgrims zoals op de Camino Frances. Hier en daar ziet ge er ene lopen. Meestal koppels maar je kunt ze op één hand tellen. De eerste 12 km tot in Santeponce waren ronduit saai. Gans dat stuk niet anders dan beton. Een troosteloze bedoening en dan met die loodgrijze hemel boven je schrobber heb je het helemaal gehad. Dan volgde er een glooiend parcours langs een zand en kiezelpad tot in Guillena tussen de cottonfields door. Sindsdien zit ik met dat liedje van CCR in mijne kop. 't Gaat er niet uit. Een Duits meisjes zit hier mee aan tafel en die wandelt voor de 3de keer. Ze hoopt deze Camino in 28 dagen af te haspelen. Ik ga haar niet volgen, dat is tegen de 40 km per dag begot. Onderweg ben ik nog een Duits koppel tegengekomen. Moeilijk om er een conversatie mee te beginnen als ze maar enkel Duits spreken. Die gaan ervan uit dat iedereen dat verstaat. Met dat meisje hier is het vlot converseren in het Engels. Somber weer vandaag. Vanmorgen had het al flink geregend. Onderweg zo een beetje slagregen maar wind dat er stond ! Gelukkig in de rug, daarmee avanceerde het goed. Ik heb al een voorsmaakske gekregen van de overnachtingsproblemen. Ik had de Albergue Municipale gekozen maar die was gesloten. De sleutel moest je afhalen in een straat die niet bestond. Dat bleek dan het politiekantoor te zijn maar dat is enkel 's morgens open. Uitgeweken dan maar naar de Albergue de Luz. Netjes verzorgd. Spanjaarden en Fransmannen en dan dat Duits meisje zitten er geherbergd. Morgen een klein toerke van 20 km. Ik heb al wat klap met die Fransmannen maar ik hou de boot wat af. Ene tussen die gasten vind ik een veel te grote stoefer . Ik hou daar zo niet van. Tegenslag met mijn fototoestelleke zeg ! Er zit een bacterie in en die maakt de fotosensor onklaar. Hier en daar kan ik wat retoucheren maar met die tablet is dat geen sinecure. Jammer, maar als ik terug thuis ben zal ik die fotootjes wel opnieuw bewerken. Ik hou het even hierbij. Mijn fotokes zijn nog aan het uploaden ... alle uren ne lepel. Ik moet nog wat in de stemming komen en terug wat wennen aan de kleine ongemakskes. Maar eerst na een dag of 10 slaag je daarin volgens ingewijden. :-)
3 opmerkingen:
veel succes met je camino!!! van je vrouwke
Buenos días Juan! We volgen je opnieuw héél trouw, je verslag lees ik met veel plezier, je foto's zijn, ondanks de perikelen, toch mooi en geven een goed beeld van de omstandigheden weer. Buen camino hombre! Besos de Linda (en ne poot van de Luc en den Bobbie)
Alle begin is moeilijk zeker? Ik moet alleszins proberen te onthouden dat gij niet van stoeffers houdt! Een mens vervalt zo vlug in eigendunk hé. Zelfkennis...
Een reactie posten