* 3 ANDALUSIA/SEVILLA : Castilblanco de los Arroyos - Almadèn de la Plata

3 Naar Almadén de la Plata 30km ↑492m ↓351m 

Gisterenavond nog even terug het dorpje opgezocht om wat inkopen te doen en een hapje te verschalken. Ik kreeg er dorst van. Op een terrasje niet ver van het standbeeld met de palmtakverkoper en zijnen ezel heb ik me op een stoeltje neergeploft en een pintje besteld. 1 euro amper voor een smakelijk pilsje. Cruzcampo heet dat vloeibaar medicijn. Kris de medewerker van het Vlaams Pelgrimsgenootschap kwam er even bijzitten. Die was op zoek naar zijn avondkost. Niet veel horeca daar in Castilblanco maar een pizzatent kon de nood lenigen. Goeie babbel gehad met Kris bij een pizza met spek van het Iberische varken. Nog 2 pintjes erbij en ik was maar 10 euro armer. Ik kreeg de pizza nog geeneens niet op. Zo’n vlaai ! Kris is fotograaf van stiel en hij legde me perfect uit dat stadsfoto’s getrokken bij het einde van het daglicht en waarbij de lantaarns al branden de mooiste resultaten opleveren. Hij had op die 3 dagen al meer dan 600 foto’s getrokken. Terug in de herberg deed een American uit Oregon me een heel verhaal over zijn blaren in relatie tot zijn kousen. Een Spanjaard mengde zich in de conversatie. Een flash back naar Fawlty Towers was niet ver af. Ter afronding van de mooie dag dan maar de bedstee opgezocht.

BOMBOBOBOM, bombobobom … om 7 uur dreunde de 7^de van Beethoven door de slaapzaal. Musica forte por los perigronos verduidelijkte de hospitalero zijn manier van wekken. Iedereen was stante pede uit zijn bed gelicht. Een lange Duits met zijn lief kon er precies niet mee lachen. Zijn lief nog minder. Met de lange tocht voor ogen was ik al blij dat ik er zo vroeg uit was. Ondertussen heb ik nu al 20km in de benen en zit hier mijn bocadillo con queso binnen te spelen. Bottinnekes uit, zeiltje gelegd tegen een waterput en even terugblikken op de indrukken die ik van de prachtige natuur cadeau kreeg. Die kurkeiken zijn rare bomen. Als de kurk van de stam gepeld is krijgt die stam een warmbruine kleur. Secuur werkje dat pellen want zonder know how help je die boom naar de verdoemenis. Maar goed, het was tot nu stappen via de baan. Gelukkig was er helemaal geen verkeer en de natuur compenseerde het beton. Dalen en stijgen het hield niet op en de zon scheen al volop. Nog juist op tijd ingesmeerd.
Voor het eerst ben ik zo een Iberische varken tegen het lijf gelopen. Ik heb er nog vlug een fotoke van genomen en hen proficiat gewenst met hun lekkere spek. Nu ben ik van de baan afgedraaid en een adembenemend natuurreservaat binnengeduikeld. Je waant je zo in een schilderijtje waarvan de bomen werden getekend door kinderhandjes. Schitterend gezicht ook op het gebergte van de Sierra Norte aan de noordelijke horizon. Mijne stapmaat de Ronny en de Catsjoe zouden hun ogen nogal de kost geven. Jammer dat ik al 2 dagen wifi moet missen voor de upload van de fotokes. De tekst verstuur ik dan via m’n gsm hotspot maar voor foto’s zou ik me blauw betalen. Bij het aanloggen is er dan toch nog een erg lief mailtje binnengewipt van de vrouw van mijn overleden vriend. Minutieus volgde hij me op mijn vorige tocht waar hij heel veel plezier aan beleefde. ’t Zou me verwonderen dat hij, daar waar hij nu is en waar er nochtans geen internet is, dit nu niet zou doen.  Nog een dikke 10 km en ik kan me aanmelden in de pelgrimsherberg maar het venijn zou in de staart zitten. Op amper 2 km van het eindpunt lag er nog een klim naar bijna 600 meter in het vet. Da was even puffen maar boven had je een geweldig panorama. Er waren miradors opgesteld aan beide kanten van de top. Adembenemend tafereeltje. Deze etappe heb ik helemaal alleen gelopen. Niemand voor noch achter mij. Een heel verschil met de Camino France waar de pelgrims uit de riolen kruipen als het ware. Toch is het dat wat ik ook zoek, deels toch dan wel. Alleen zijn met jezelf en elke dag een nieuwe horizon te ontdekken. Ook diep in jezelf.
Aangekomen in de herberg blijkt onze Spaanse Manuël uit Fawlty Towers een Italiaan te zijn. Blijkt ook nog een lollige kerel te zijn. Voorheen was hij helicopterpiloot bij de Italiaanse marine geweest. Ik denk dat ik me nog ga amuseren met die gast. Bij aankomst lag hij uitgeteld op zijn bed. You gonna pay 45 euro here J zei hij me met één oog halfdichtgeknepen.
Ik ga het dorpje in ….