* 6 EXTRAMADURA/BADAJOZ : Monasterio - Fuente de Cantos

6 Naar Fuente de Cantos 21,2km ↑190m ↓386m

In Monasterio heb ik nogmaals een goede herberg gevonden. Één van de parochie. 10 euro met ontbijt, proper verzorgd en 2 lieve hospitaleras. Samen met Kris zijn we iets verder een pelgrimmenuke gaan versieren. Een inktvissalade als voorgerecht en als hoofdgerecht gebakken vis, salade en brood. Met nog 2 pintjes erbij was ik 9 euro kwijt. Vlug bediend ook want om 10 uur moesten we al terug in de herberg zijn of we konden niet meer binnen. De Kris voelde zich nog altijd wat slappekes. In de herberg zat er ook een jonge vrouw die met haar zoontje pelgrimmeert. Ik schat het manneke een jaar of 12. Dat ventje was zo ziek als een hond.  4 of 5 keer heeft ze dat ventje ’s nachts in een koude douche moeten zetten. Fiebra zei ze. Hoge koorts. Ik werd er elke keer wakker van. Ik vind dat helemaal niet verstandig om met zo’n manneke gedurende uren in die brandende zon te gaan wandelen. Kris stopt er mee. Buikloop, hoofdpijn en oververmoeid. Vanmorgen toen ik vertrok lag hij nog te bed. Ik heb dan niet anders kunnen doen dan afscheid nemen. Dat hij zich maar rap beter voelt. Hij zal met de bus naar Merida rijden. Het was immers zijn bedoeling om tot daar te geraken.
Vroeg vertrokken dus om niet de lang in de middag onder die zon te moeten lopen. ’t Was nog aan het schemeren toen ik vertrok. Nu heb ik er al 14 opzitten in de Extramadura. Wat een verschil met Andalusië. Geen kurk en steeneiken meer maar uitzichtloze verschroeide vlakten. Voor zover ik kan tellen zijn dat 13 bomen die ik in de wijde omtrek kan zien. Ik heb me neergezet aan de eerste boom die ik langs de weg ben tegengekomen. Een glooiend dor landschap en enkele cirkelende gieren hoog in het zwerk geven het spektakel nog een extra desolaat accentje. Nog een chorizoworstje en een broodje had ik in reserve voor het middageten. Toen ik het plastic zakje opendeed dacht ik in een bergen zweetsokken terecht gekomen te zijn. Ik heb het toch opgegeten. Daarjuist stopte hier een Spanjaard om een folderke af te geven. Reclame voor zijn albergue. Zwembad, sauna en alle comfort. Dankuwel, ik hou het sober zo kan ik bij mijn thuiskomst eens zo veel genieten van de gewone dingen. Die brengen me aan het zingen. Lap, weeral een liedje. Onderweg naar mijn boom ben ik nog Paul en Ellen tegengekomen. Ik had ze al eens tegen het lijf gelopen maar na enkele dagen komt er toch wat conversatie tot stand. Ze komen uit Cornwall en stappen ook door tot in Santiago. Kartsen en Marijke hebben even halt gehouden aan mijn boom om goeie dag te zeggen. Sympathiek koppel. Marijke loopt met glazen flessen water. Een speciale zene ! Hertenvet, glazen flessen en gisteren heb ik haar onderweg nog uitgebreid zien zonnen in bikini. Nog 8 km af te draaien. Ik voel me goed. Dezelfde sensatie als toen ik alleen door Frankrijk liep.  Ik kom mezelf tegen. M’n camino krijgt vorm en daar ben ik blij om. Zojuist wandelde er nog een Françaiseke voorbij. Ze loopt tot in Merida. ‘On se verra probablement ‘ Tja, ze had gelijk, ik kwam haar tegen een uurtje verder. Geen Française maar een Zwitserse uit Lausanne. Ik kreeg een zwitsers bolleke van haar, zij van mij 3 Veurnse babbelutten J . We komen mekaar nog tegen. Iets verder dan weer stond Marijke bij een paard in de wei. Vastgebonden met een ketting aan de voorpoten, geen water geen eten … een schande. Zij uit haar glazen flessen en ik uit mijn camelbag hebben wat water in een emmer gekieperd voor die sukkelaar. Een schande is het hier hoe er met de dieren wordt omgegaan. Dat de Michel van den Bosch maar eens naar hier komt. Zo, ik slaap deze nacht in een klooster. Al uit Oregon logeert hier ook. Subiet wat inkopen doen en ietske gaan eten. Ik laat morgen wel iets weten