10 EXTRAMADURA/BADAJOZ : Torremejia - Aljucèn

10 Naar Aljucèn 31,5km ↑336m ↓337m

Merida - Aljucèn

En voilà zie. Dit tochtje zit er ook weer op. Een kort en gemakkelijk stukje. Maar 16km, geen al te zware hellingen, op 't gemakje dus. Met Christina de Duitse juffrouw was het heel aangenaam om kennis te maken. Een heel open boek en erg zelfredzaam. Een ganse dag lachen en grappen. Samen met Al, zij en nog een andere Duitser, Peter,  hebben we een pizza gaan eten in Merida. Wat een leven zeg in die stad. Om 10 uur zat heel het pleintje vol. Overdag zo dood als een pier, 's avonds volle ambiance. Kinderen, oudjes heel het stadje was op het pleintje terug te vinden. Peter de Duitser had die dag 45 km gelopen. Hij deed de camino mozarabe in omgekeerde zin. Onderweg hadden zijn bottienen de geest gegeven en heeft hij op z'n sleffers voortgelopen. Zijn voeten zaten helemaal onder het bloed. 45 km is gekkenwerk. Je moet naar je lijf blijven luisteren of je hebt vodden. Christina is deze morgen al om 5 uur vertrokken. Haar jakobsweg eindigde in Merida. Van daaruit reisde ze per bus naar Málaga, ik denk dat Peter is meegereisd want deze morgen was hij al pleite.  In Málaga ging ze nog wat shoppen en dan naar huis. Haar moeder was wreed ongerust, ik zou het ook zijn moest mijn dochter zoiets in haar eentje ondernemen. Al had schrik om de gele pijlen niet te vinden die hem de stad uit moesten leiden en daarom vroeg hij me om vandaag samen te stappen op mijn gps. Geen probleen voor mij maar dat moet niet alle dagen zijn. Is ook zijn opzet niet. Om 12 uur waren we al in Aljucèn. Onderweg veel gebabbeld over de sociale voorzieningen in de VS. Je mag gerust zijn, we hebben het in onze contreien nog zo slecht niet. Mooie trip vandaag. Een heel stuk langs de boord van een schitterend meer gewandeld. Ook weer hele partijen aan akkers tegengekomen waar de kurkeiken op groeiden. 't Is hier geweldig schoon in de Extramadura.  Aangekomen in Aljucèn hebben we even gerust in de lokale kroeg, de uitbater was de hospitalero van de herberg. Pintje gepakt, stempeltje gekregen en we werden bedolven onder de tapas. Gratis voor niets. Daarna vlug naar het winkeltje want om 1 uur gaat hier alles potdicht tot maandagmorgen. 2 broodjes, een lokale kruidige  worst, een stukje Manchegokaas en ik heb weeral wat te bikken voor een paar dagen. Gillis de Fransman die ik eerder zo'n stoeffer vond valt verdorie heel goed mee. Ook hij heeft geen goed woord over over zijn landgenoten die taxihoppen. Dat ze in hunnen hof gaan wandelen was zijn verdict. Het is me dan ook opgevallen dat die foefelaars, jaja 't zijn dezelfde en al van bij het begin heb ik ze vermeld, bij aankomst in een albergue nog de meeste pretentie hebben. Eerder aangekomen pelgrims moeten van slaapplaats verwisselen opdat ze een kamer voor hen alleen willen, met de nodige hoge woorden erbij jegens de hospitaleros. Ze zoeken  dan ook maar alleen pelgrimsherbergen op wanneer er niks anders te vinden is. Bah, om van te kotsen.
Morgen wordt het Alcuescar. 25 kilometertjes en ik heb in Merida goede zalf gekocht voor de voetjes. Dat gaat vanzelf gaan. Subiet proberen om nog even mijn mijn fotootjes op te laden. Geen wifi hier maar wel in de kroeg van de hospitalero hier in het dorp. Leep gezien van die gast :-)

 

 

 

Torremejia - Merida

De herberg in Torremejia was super. Lekker gegeten, een viske en een ensalada. Normaal gezien zou ik ineens naar Aljucèn zijn doorgestapt maar ik wilde een beetje mijn voeten sparen. Merida bovendien is een stadje waarvan het de moeite loont om er eens kennis mee te maken. Kort tripje dus vandaag van rond de 17 km. 't Zijn er dan toch nog 20 geworden omdat ik de herberg gewoon voorbij ben gelopen omdat de informatie in het boekje fout was. Wat wel juist was dat er vermeld stond dat het een onvriendelijke hospitalero was. Daar hadden ze gelijk in. Zo 'n boertige knul. Hij rijdt hier juist door zie op z'n miniveloke. Hij was een beetje kwaad omdat hij niet opgebeld werd bij mijn aankomst. Ik heb geen gsm vertelde ik hem :-) .  Ik kon mijn oren niet geloven, Gilles de Fransman wandelt met een gps met een thermometer in. Gisteren was het 43°C in de zon. Ondertussen hebben we een tof meisje ontmoet. Ze heet Christina. Ze komt uit Paderborn in Duitsland. 25 jaar is het schaapke en ze was vereerd door het feit dat ik een fotoke wilde trekken van haar Santiagotattoo op haar voet. Patrice, de andere Fransman stopt zijn tocht. Hij heeft zijn voeten finaal kapot gelopen. Straks krijg ik van hem een speciaal tubeke zalf voor de blaren, hij heeft het zelf niet meer nodig. Ik heb het eerlijk gezegd toch een beetje onderschat deze pelgrimsweg. Subiet ga ik de stad in. Stukske eten met Al en Christina en dan nog wat boodschappen doen voor morgen. Geen wifi deze keer in deze barak. Fotokes zullen voor later zijn. Morgen loop ik het mooiste stuk van de ganse Extremadura. Een goeie 15 km maar. Dat lopen op die zandwegen bezaaid met keien is een echte marteling. Constant moet je je voeten bijsturen om de pijn van die keien bij een misstap te corrigeren. Dat is verschrikkelijk vermoeiend. Alhoewel ik alleen loop ben ik toch wel blij wat klap te hebben 's avonds. Je leert zoveel bij van andere culturen. Tot hier toe ben ik al best tevreden met mijn keuze op de via de la Plata te laten vallen. Ultreia e Suseia, steeds verder. Morgen 2de deel.