7 EXRAMADURA/BADAJOZ : Fuente de Cantos - Zafra

7 Naar Zafra 25,3km ↑154m ↓217m

Ik heb gisteren een fijne avond gehad in compagnie van Al de Amerikaan . Sjofele kerel en hij lust graag een biertje. Na een ganse exposé over onze gouden brouwsels kwam hij tot de conclusie dat hij in een verkeerd land was geboren. Bovendien moest hij niks hebben van zijn president. Al heeft in zijn leven er alleen voor gestaan bij de opvoeding van zijn 3 zonen. Van zijn oudste zoon had hij een bierbrouwersinstallatie cadeau gekregen. De zoon zelf stookte moonshine. ‘You are getting into troubles’ heeft hij hem al gewaarschuwd. Vandaag ben ik niet zo vroeg vertrokken. Voorbij 9 uur zelfs. Maar als je dan kort na de middag toekomt in het dorp is er alles potdicht vanwege de siësta. Zacht glooiend parcours over stoffige zandwegen bezaaid met keien. De eerste wijngaarden ben ik al gepasseerd. Geen idee welke wijn ze hier verbouwen. Misschien wel de Cáceres? 15 kilometers heb ik al achter de rug, nog 10 te gaan. Nu gaan we de olijfgaarden verkennen. Ik heb hier bovenaan een plateau dan toch een picknickafdakje ontdekt om te schoven en wat aan mijn story te sleutelen. Zojuist nog Karsten en zijn vriendin ontmoet, zij gaan in Zafra een hotelletje opzoeken en een dagje pauzeren. Moet kunnen maar als ik hen straks nog tegenkom moet ik beslist een fotootje van hen nemen. Weinig volk in de herberg gisteren. De meeste pelgrims hebben zich laten ompraten door een kerel die met zijn auto de weg afdweilde om pelgrims te ronselen voor een hotelherberg. Vrij agressief ging hij te werk en hij is wel tot 5 maal gestopt om me aan te manen een andere weg te nemen. Die Franse foefelaars ben ik gisterenavond ook nog tegen het lijf gelopen. Zij hadden zich ook om laten praten en konden nu  uitpakken met hun zwembad en 5 badkamers. Wat is het hier heet, gelukkig staat er een strak windje dat wat verkoeling brengt. Ik heb me al 2 keer moeten insmeren om niet te verbranden. Onderweg, helemaal alleen kan je je gedachten de vrije loop laten. Een vlinder die voor je uit fladdert brengt je de enige verstrooiing. In de velden bespeur je veel activiteit van leeuweriken. ’t Zijn vinnige vogeltjes. Alouette, alou alouette … m’n liedjesstoornis is er weer J . Zo schoot er me onderweg ineens te binnen dat ik waarschijnlijk m’n zussen, op de oudste na, ben vergeten in te lichten van mijn vertrek. Niks meer van hen gehoord. Dat kwam in me op omdat ik van zovele vrienden zoveel positieve reacties heb mogen ontvangen. Dat heeft me plezier gedaan.
Zafra moet mooi zijn. Sevilla la Chica wordt het ook al eens genoemd. In de tijd van de Moorse bezetting heette het Safar, de benaming voor jaarmarkt in het Arabisch. Ik ga proberen een stempel te bemachtigen bij de nonnekes van het Convento de Santa Clara. Langs een draaideurtje moet je je stempelboekje afgeven want de zusterkes mogen geen contact hebben met de buitenwereld ocharme.
Ik ga hier opkramen. Te felle wind, m’n ogen beginnen ervan te pikken. Nog eventjes doorbijten en dan ben ik aan de herberg.
Ik ga nu het 2^de dorpje op hand de weg voorbijlopen. Puebla de Sancho Perez ligt er doods bij, net zoals het eerste Calzadilla de los Barros. De ganse Extramadura is zo groot in oppervlakte als België en Nederland tesamen. Ik zit nog maar in het begin. Anders dan op de Camino France vind je hier dus niks, nadat, nothing onderweg. Geen bar, geen bankjes … alleen vlakten met hier en daar in de verte een boerderij. De herberg is in zicht, een vriendelijke mens wees me de weg. ’t Ziet er goed uit. Vriendelijk onthaal, de hospitalero spreekt Frans en gaf me een plattegrond met de pelgrimsrestaurants. Dat maakt het makkelijk. Een fietspelgrim zou eerst bij mij op de slaapkamer liggen maar de hospitalero heeft hem apart gelegd nadat hij te weten was gekomen dat het een ‘Roncador’ was. Een snurkers in ’t Vlaams. Subiet eventjes de benen strekken in het stadje. Zo een hele dag stilzitten …. J