* 2 ANDALUSIA/SEVILLA : Guillena - Castilblanco de los Arroyos

2 Naar Castilblanco de los Arroyos  18km ↑ 362m ↓ 65,5m 

41km

Pilar, zo heette de hospitalero van de Albertus Camion de Luz moet een graag geziene kerels zijn. In plaats van een gastenboek waarin je een woordje van appreciatie kon achterlaten gaf hij je een dikke viltstift. Hij had zijn muren ter beschikking gesteld om die vol te kriebelen met bejubelingen en loftuitingen ter zijnen titel. M’n kamergenoten, 2 Spanjaarden, waren vroeg uit de veren. Om 7 uur was ik dis ook zo goed als startklaar. Beetje ontbijten, gedoucht had ik al en op weg. Een Spaanse Sabine Hagedoorn had mooi weer voorspeld. Oplopend tot 31°C naar zondag toe en helder. Een kleine etappe vandaag, 20km en middelzwaar volgens de geschriften. Heen asfalt vandaag maar verharde zandwegen tot halverwege de route. Deze wegen waren op stukken volledig afgeroomd met reuzencactussen. De cactusvijgen, overrijp hingen in trossen aan de pinnekesbladeren. Ik herinner me een Duitser op de vorige Camion die zich hier rijkelijk aan had gewaagd met als resultaat dat hij een ganse nacht op de gemakbril heeft kunnen doorbrengen. Ik waagde het echter niet ervan te proeven. Halfweg begon dan het sjiekere stapwerk. Gaande van 50 naar 350 meter. Heel geleidelijk aan maar deze keer heen paden maar de arroyos. Beekbeddingen volbezaaid met kleine en grote keien, dat stapt verdorie moeilijk. Ik kreeg ineens voze benen die  loodzwaar begonnen aan te voelen. Eventjes paniek maar de oorzaak was vlug gevonden. De heupriem van mijn rugzak was veel te strak aangespannen en verhinderde een goede bloeddoorstroming naar de benen. Maar wat een prachtig panorama daar tussen die arroyos. Heuvelend landschap met olijfgaarden. Die beken zijn dan weer afgevoerd met kurkeiken, heel der bossen, zo ver ge kunt zien. Soms viel er zo een regendruppel uit die kurkeiken. Ze zijn ervoor gekend. Palmares nemen er de raarste vormen aan, soms zelf de vorm van een Sint Jacobschelp. De Ronny zou zijn ogen hier nogal de kost geven denk ik. Wat een verschil met die sombere tocht van gisteren zeg ! Beetje afzien op die hobbelige keien in die beken maar de prachtige natuur zorgde voor de compensatie. Strakblauwe hemel, hier en daar een wit wolkje en een zoete wierrookgeur uit die kurkeiken zorgde voor rekwisieten. De absolute stilte op het gekweten van een zeldzaam vogeltje na. Ik moet nog 3 km lopen tot aan de herberg. Ik heb me even op een bankske gezet on de schaduw om me in t’s smeren tegen de zon. Ineens van profiteren om te schoven. Buske Fanta, een broodje en een hele pikante chorizoworst. ‘Es schmeckt’ hoor ik iemand zeggen. Dat Duits meisje van gisteren kwam eraangestapt met een paraplu. Zo warm was het nog niet maar de zon brandde al goed door. Ik durfde niet te vragen of ze even wou pauzeren want als 40 km moet afboksen andaag, zal ze verdorie nog hoed uit haar Germaanse pijp moeten komen vrees ik.
Tot hier, ik ga nog wat wandelen. Aangekomen ondertussen in de pelgrimsherberg. Tip top verzorgd spel met een correcte hospitalero. Bottienen daar, wandelstokken ginder …. 10u gaat de herberg dicht. Een vrijwilliger met bezieling. Donativo op de koop toe zeg ! Die Fransmannen zijn al aangekomen. Sebietekes het dorpje verkennen en wat inkopen doen. Misschien een restaurantje maar veel te vroeg moet ik niet gaan. Alles is er potdicht vanwege de siësta. Tot hiertoe al een prachtige gehad. Toeval wil dat ik hier Chris Kardinaal van het Vlaamse Genootschap tegen het lijf loop. Hij heeft voor mijn credencial gezorgd. Chris loopt 9 etappes. Ik kom hem beslist op weg nog tegen. Douche is al gebeurd en nu ga ik vooraleer het dorpje te verkennen nog even op het schitterende terras zitten zie. Prachtig uitzicht hier. Morgen wordt het een zware kanjer. Ik hou  je wel op de hoogte.