28 Rionegro de la Puente 30km ↑167m ↓90,9m
Casa Anita
was een echte verademing. 2 zussen die de zaak runden en voor de pelgrims het
uiterste uit hun kan wilden halen voor hen te dienen. Echt, het was af. Lekker
eten, een goed bed maar ik denk wel dat ik door een wants gebeten ben.
Herkenbaar patroon, vele beten op een rijtje. Ik ga mijn , rugzak alleszins bij
terugkeer enkele maanden in de diepvries moeten steken. Maar wat een prachtige
dag zeg ! Vanmorgen nog erg fris bij het
vertrek, zo een graad of 5 maar later in de morgen werd het sjiek nazomerweer,
ik schat iets zowat vooraan in de 20 graden. ? En de wandeling op zich ... zo
verschillend van de vorige. Nu kom ik veel loofbomen tegen, hoofdzakelijk
populieren die hier verbouwd worden voor de papier industrie. Niet veel
hoogteverschillen in de wandeling, veel afwisseling, gewoon af deze rit. 30
kilometertjes op het gemakje, zalig. Veel afwisseling ook. Een strekdam overgestoken
aan een stuwmeer, een wandeling door de jungle naast het meer, op en neer heuvelen
... echt een supermooie wandeling. Ik denk zelfs de mooiste tot nu toe. Al je zintuigen op scherp, ruiken, stappen,
voelen en zien ! Zien hoe de herfst de bladeren kleurt. Je benen openrijten aan
de doorns aan de struiken in het woud, de mensen die je tot treurens toe Bon Viaje
wensen, de truckers doe je luid toetoeteren want een pelgrim vergeten te
groeten brengt je geheid ongeluk op de baan, de paranoia die soms opsteekt bij
het tellen van de kilometerpaaltjes, de voeten die tintelen van de inspanning
... je voelt dat je leeft. Geen zetel voor mij !
Lang
gebabbeld met Ria de Hollandse dame uit Drenthe. Ze runt samen met haar man en
zoon een varkenshoederij in Drenthe. Veel overeenkomsten gevonden op de familiegeschiedenis.
Toffe dame. Ze trok op samen met de Hongkongenaar en zijn vrouw. Vandaag liep
ze alleen, misschien om ook eens met andere pelgrims te socializen. Wie weet ?
Spanjaard
dook gisteren rond 9 uur de albergue nog binnen. De jongen had 55 km gelopen om
slapen te vinden. Misleid door de werkzaamheden in Granja la Moreruela en een
gesloten herberg in Tabara had die sukkelaar het aan zijne rekker. Sympathieke
jongen, ik ken zijn naam nog niet
Kers op de
taart was vandaag het dineetje in het restaurant gastronomico. Al den Amerikaan
heeft voor de eerste keer in zijn leven peutebillen gegeten. Hij is bang dat ze
hem in een gesticht steken wanneer hij zich in Amerika daarover uitlaat.
Lekker en
leuk zeggen onze Nederlandse broeders uit Europa. Lekkere soep, vlees, peutebillen, wijn a volonte',
ijsroom 't kan niet op. Onze Koreaan zat mee aan tafel. Honton heet onze
vriend. Ik probeerde hem wijs te maken dat escargots lekker waren. Wat raar gebekketrek
van onze vriend maar toen ik hem een tekeningetje maakte van een slak en
daarbij een Tekeningetje maakte van het beestje in kwestie, dacht ok dat hij ging
doodvallen. Niks gebeurt en hij vond het ok. Ik vermoedde het dat hij
inspiratie had opgedaan om in 'Korea een slakkenboerderij op te boubpuwen. Ik
kan verkeerd zijn.p.onze Koreaan zat mee aan tafel.
Ik ben moe,
ik ga stoppen, geen internet ook al. Morgen alle etappes terug hertekene want
ik krijg vanaf Ourense Compagnie van mijn Bretonse pelgrimsvriendin Fabienne.
Begin dit jaar had ze haar voet verstuikt enkele dagen voor Santiago. Ze neemt
de draad weer op om haar Compostela te verkrijgen en ook, ze is journaliste en
zoekt weer een reportage te lanceren in de krant.
Al van zijn kant verwacht 2 zotte vlaaien uit Amerika 't zal nog een bewogen camino worden.
Al van zijn kant verwacht 2 zotte vlaaien uit Amerika 't zal nog een bewogen camino worden.
Ben nog moe
er nu...slaapwel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten