32 Naar A Gudina 23,7km ↑739m ↓789m
Dat klein
hotelleke gisteren heeft me deugd gedaan. Noodgedwongen heb ik er vandaag weer
eentje moeten opzoeken, subiet meer daar over. Vroeg opgestaan, nog een
doucheke genomen en hop richting Lubian. Een 24 km en het boekje vermeldde gemiddeld
zwaar. Ik denk dat de schrijver dat boekje vanuit zijn luie zetel heeft
geschreven. Wow, dat was afzien vandaag. Het weer, pijpenstelen, kon de
schrijver niet incalculeren maar het traject was niet mals. 24 km stijgen en
dalen over rotsblokken, 800 hoogtemeters over uit de oevers gewassen beken, modderbaden,
heuvelruggen waar je wegwaaide door de stormwind.. Steeds maar opletten waar je
je voeten moest neerzetten om niet op je gevel te totteren. Glibberig, steil,
slechte aanduidingen, ik heb een half uur moeten klauteren over rotsblokken,
modderpoelen, varenstruiken vanwege slecht aangebrachte gele pijlen. Soms is je
enige houvast wat stenen op de grond gestapeld in de vorm van een pijl. Verloren
lopen in een bos met de regen die in bakken op je wordt neergestort, je wordt er
niet vrolijk van. En toch is het genieten van al dat natuurschoon. Je loopt
alleen, je hebt tijd om alle indrukken op je in te laten werken. Een wolf die
je spot, een hert, de herfst die zijn schilderwerk met een warm kleurenpalet
aanvangt, klaterende beekjes met het helderste water waar je door moet waden, uitzicht
op de met mist omfloerste bergen, groene kleurenpracht in de valleien, een zacht
muziekje op je IPod, je ziel wordt beroerd en je smelt samen met de weg die je
stap voor stap vooruit brengt. Magisch als je de eenzaamheid koestert en je
jezelf wil ontmoeten. Even een emo-momentje bij het binnenkomen van Galicië. Doet
even raar in je buik. 800 km afgedraaid met jezelf, Andalusië, Extramadura, Castillië
y Leon plakken al onder de zolen van je bottienen. De laatste rondjes, meteen
ook fysiek de zwaarste komen eraan. Daarvoor werd eerder je draagvermogen kwa
temperatuur en het trotseren van blaren en vermoeide voeten op de proef
gesteld. Nu komen de afstanden en de klimpartijen aan de beurt. Met de voeten
en benen gaat het trouwens prima. Alleen 's morgens bij het opstaan moet ik de
eerste 5 minuten nog wat rondpikkelen door de stramheid. Haha, das de ouderdom
;-) .
De Albergue municipal
in A Gudina wilde ik vermijden. Vergeven van de bedwantsen. Hostal Madrilena ... completo alhoewel Gilles de
Fransman bij zijn vroegere aankomst had gereserveerd. Norse uitbaatster ook al.
Gelukkig zat Juan de Spanjaard daar te eten. Hij logeerde daar en trakteerde me
op een koffie. Hij vroeg aan de uitbaatster of hij zijn kamer aan mij mocht
afgeven en zelf zou hij wat verder trekken. Mocht niet van Madam. Ben dan zelf
verder gestapt tot het Suizo hotel. Voor 20 euro kon ik daar terecht. Tijdens
de koffie die hij me aanbood vertelde Juan me, met behulp van zijn gsm waar een
audio vertaalfuncte op zat dat hij de Camino liep uit dankbetuiging omdat zijn
30-jarige dochter genezen was verklaard van kanker. Respect voor die man die o zo
vrolijk zijn camino loopt. Tijdens een kort stopje eerder voor een koffieke nog
een praatje gemaakt met Stefan de jonge gast uit Berlijn. Hij probeert een mank
gelopen relatie hier op de weg een plaatsje te kunnen geven. De neuzen beginnen
dezelfde richting uit te wijzen. De diepgang in de gesprekken met andere
pelgrims is nu aanwezig.
Omdat ik dus
verder moest doorlopen naar een andere slaapplaats kwam ik in tegenovergestelde
richting Ria, de Nederlandse pelgrimme uit Drenthe tegen. Ook zij was op zoek
naar een bed. Helemaal nat geregend, natte bottienen, verloren gelopen ook al,
ik had er medelijden mee. Ze zocht naar de Albergue maar ook zij wist van die mottige
beesten die je 's nachts vol boebelen zetten. Misschien was er nog wel iets
vrij in het hotel waar ik naartoe ging. Is in orde gekomen. Kamer 108 voor mij,
109 voor mijn noorderbuur. Ze kreeg de keus ... 9 was haar geluksgetal. Vanavond
eten we samen. Ik ben blij dat ik terug eens mijn eigen taal kan spreken. Morgen
is nog een groot raadsel. A Laxe staat in't boekske als de zwaarste etappe.
Misschien in 2 kappen, ik weet nog niet. Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten