17 EXTRAMADURA/CACERES : Carcaboso - Caparra

17 Naar Caparra 29,4km ↑277m ↓138m

Wat een zotte dag zeg ! Stillekes, ik kan niet alles ineens vertellen. Gisterenavond in de herberg van Donna Señora Elena was het vollen ambiance met 2 Spaanse spitsbroeders die ook de pelgrimsweg liepen vanuit Sevilla. 2 gasten van rond de 60. Subiet meer .... Gisterenavond hebben we in plaats van naar zo'n vettig restaurant te gaan zelf wat ineengebreid. De Fransmannen Gilles en Arlette hadden 'Des patés' gemaakt, zonder zout of peper want dat konden we niet vinden. Wow, 't Was een goeie gedekte tafel. Kippensoep, albondigas, den Al zijn tonijnbereiding, Charlie's charcuterie en kaas, nog een Grieks dessertje, 't was af. Die 2 Spaanse sjarels stelen echt de show. Juan en José heten ze, ook pelgrims. Boezemvrienden, altijd in ambras met mekaar maar toch niet te scheiden. Juan is net Marty Feldmann met die schele ogen. 2 druppels water maar dan met een Iberische accentje want hij is afkomstig uit Sevilla. José moet steeds de capriolen van zijne maat vergoelijken.

Rond 9 uur is Señora Elena ons komen onderstoppen. Nee nee, persoonlijk is ze ons nog een Buen Camino komen wensen met een paar dikke smakkerds. Ongelooflijk hoe toegewijde mensen het pelgrimeren koesteren en er met volle bezieling hun leven aan kunnen wijden.

Het is iets apart het pelgrimeren. Na ook een babbeltje te hebben gedaan met m'n medepelgrims kan ik maar enkel beamen dat je het gewoonweg niet kunt uitleggen. Al had in 2012 de Camino gelopen na het bekijken van de film 'The Way' met Martin Sheen. Gewoon uit nieuwsgierigheid. De man heeft zijn vrouw verloren na een overlijden en heeft zijn 3 zonen al van in hun jeugd zelf grootgebracht. De pelgrimsweg heeft hem zo overdonderd, zoveel positiefs gebracht dat hij er dit jaar terug aan begonnen is. Kan je je het voorstellen dat wij als Europeanen ergens op een godvergeten plaats in de Verenigde Staten eventjes 1000 km gaan wandelen voor een mysterieuze zaak ? Neen hé ? Probeer het maar eens uit te leggen aan je vrienden ! Al is er niet in geslaagd. In de pelgrimsweg zoekt en vindt hij loutering. Charlie de Ier, pelgrimmeert al 3 jaar op rij. Eerst met zijn vrouw een kort stukje van Leon naar Santiago, 't jaar daarop alleen vanaf St. Jean de Port, nu de via de la Plata. Over het waarom blijft hij vaag maar overduidelijk is het ook dat de microbe hem aangetast heeft. Gilles, de Fransman heeft al in kilometers geteld de hele aardbol rondgelopen en steeds keert hij terug naar de pelgrimsweg. Al 5 of 6 heeft hij hem gelopen. Waarom vraag je hem ? 'Ik kan niet anders' is het antwoord.

Wat anders nu. Oppermooie wandeling vandaag. Zacht heuvelend, geen beton, soms wat los zand en wat keitjes hier en daar, verder lopen tussen de eeuwenoude Canadas, afgebakend door muurtjes met gestapelde rotsblokken, waar de herders hun schaapskudden doorheen loodsten. In de verte dan weer het voorgebergte waar ik gisteren melding van maakte. Eigenlijk was deze wandeling om van voor achterover te vallen. Zo schoon. Kalfjes waar je tussendoor moest lopen, den Al zat met dikke schrik vanwege zijnnrode T -,shirt ... stel je voor dat er tussen die kudde een paar stieren zouden gezeten hebben'. Stilte ook om je heen. Een paar vlinders probeerden je wat afleiding te bezorgen. Mooi, mooi en ook komt er meer groen in het landschap. Groene weiden, loofbomen... de dorre uitgebakken streek van de Extamadura wordt stillekesaan wijlen. Wat een pracht en gratis voor niks. Wat voel ik me klein in die schepping van god wie ?

Vandaag ben ik een beetje beschaamd. Morgen maak ik dat weer goed. Na 21 km stappen naar de Arche de Cappara waren Al en Charlie zo dood als een pier en bestelden ze een Buske die hen naar het hostel reden. Kon ook ni anders, de volgende stop is 30 km verder en helemaal buiten de weg. Volkomen normaal met een paar randbemerkingen want het hostel lag buiten de pelgrimsweg.  Morgenvroeg vraag ik aan dat buske om me terug te brengen naar het beginpunt waar ik ben opgepikt. 't Zal weeral meer dan 30 km kosten maar mijn voeten doen het goed. Onzen Ier, jammer echt jammer maar met zijn 6 km per uur heeft hij na de 2de dag zijn voeten al in frennen gelopen.

Hoe eigenaardig ook, degenen die ons zijn komen ophalen aan de Arche de Cappara waren die 2 Spaanse akolieten. Met een bus van de hostel. Hoe ze het geregeld hebben weet ik niet. Ik mag er nu nog niet te veel over vertellen maar ik heb me al kostelijk geamuseerd met die 2 geriatrische snaken.  

En dezen avond heb ik een licht menuke  besteld. Een forelleke , creme glaceke en show over. Ik kruip erin. De fratsen van die 2 Spaanse dikke vrienden volgt nog. 't Is laat, ik kruip erin. Mijn pijp is uit. Sloppel.

https://picasaweb.google.com/109627923401358950080/Caparra?authuser=0&feat=directlink