22 Naar Calzada de Valdunciel 16,4km ↑180m ↓174m
Salamanca,
de universiteitsstad met 17000 studenten is beslist de moeite om er een
citytrip aan te spenderen. Mooie oude gebouwen, indrukwekkende Plaza Mayor,
veel winkeltjes en nog meer restaurantjes. Voor 10 euro heb ik vrij goed
gegeten. Afscheidsdinertje met Brandon en Charley, zij gaan vandaag naar huis.
Hartelijk afscheid, weeral loslaten. Zo vergaat het in een pelgrimsweg.
Ontmoeten, delen, samen de weg op, afscheid nemen en loslaten. Een ervaring rijker, een streepje bij op je ziel
en je hart en je gaat verder .... ultreya, steeds verder tot het einde.
De
eerstvolgende etappes hebben wat puzzelwerk gekost. Het is moeilijk om de
ideale combinatie vinden kwa af te leggen afstand en de mogelijkheid om een bed
te vinden. Zo staat er voor vandaag een kort tripke gepland van 17 km tot in
Valdunciel. Dan volgt er eentje van een dikke 20 en daarna worden het er weer
enkel zware van rond de 30 km.
Het Hostel
de Francia, een benaming die iets groots voorspiegeld, waar ik logeerde had
goed kunnen figureren in een boek van Charles Bukowski. Groezelig, duister, krakende
houten trappen, afgebladderde verf aan de muren, de traphal gedecoreerd met
afzichtelijke schilderijen die eerder in een rariteitenkabinet tot hun recht
zouden komen. De verlichting die knipperde en ondefinieerbare geluidjes die je
nieuwsgierig maakte naar de oorzaak ervan. Het was een ervaring. De bewoners,
ik denk dat het residenten waren hadden al dezelfde lugubere uitstraling. Vergeef
me de beschrijving, een bultenaar, een Ricardo uit de Nero stripalbums, een
geriatrische hippie, een madame Blanche de waarzegster als hospitalera, de
heksenhoed ontbrak nog. Allerlei personages die konden figureren in en griezelfilm.
Een scène uit een Hitchcock film zou erbij verbleken. Toch heb ik goed geslapen in een langs aan alle kanten krakend bed.
Vroeg
vertrokken, 't was nog donker om half acht en de hele stad Salamanca moest doorkruist
worden om aansluiting te vinden op de pelgrimsweg. De thermometer aan een
apotheker gaf maar 5°C aan. Truike meer aangedaan voor de start, 't was nodig.
Geen moeilijke weg. Stukken naast de rijweg en maar 100 hoogtemeters wat je op
die 17 km nauwelijks gewaar wordt. Zacht glooiend weeral en tussen weidse
velden gelopen. Wat een indrukwekkende vergezichten krijg je hier kado. Eerst
om 10 uur warmde het een beetje op en kon ik dat extra truitje uitspelen.
Arlette, daar heb ik een stukje mee samengelopen nadat onze vriend Gilles in
een hogere versnelling schakelde en vooruit liep. Gilles is onze voorloper om
de herbergen te gaan verkennen. Een klapke gedaan met Arlette. Ze vertelde me
dat ze een halfuur op een afsluiting had gezeten. Als je zo door de graasweiden
loopt moet je door hekken lopen die je terug moet afsluiten nadat je gepasseerd
bent. Ze kreeg zo een hek niet open en besloot dan maar er over te klimmen. Eens
op het hek kon ze er niet meer af. Een halfuur duurde het tot er een volgende
pelgrim aankwam om haar uit haar benarde positie te bevrijden. Je maakt wat
mee.
Ik zit hier
nog altijd op een 800 meter hoogte en het verschil met de Extramadura is enorm.
Fris dat het is. Wel 20°C verschil overdag. Ik zit hier in de herberg. Gezellig
stulpje maar het dorpje is ook weer zo dood als een pier. Alles gesloten, ik
hoop dat de bar straks open gaat, dan kan ik misschien de paar fotokes uploaden
die ik vandaag getrokken heb. Ik zal me nu even behelpen met m'n gsm als hotspot
te gebruiken. Dat gaat ook.
Er is maar
plaats voor 8 personen hier in de herberg. Het is zowat een ongeschreven wet
onder pelgrims dat je bij stapelbedden het eerst vrije onderste bed gebruikt.
Velen willen niet in het bovenste bed slapen. Geen idee waarom maar dat maakt
dat we nu met vieren alleen zijn in de herberg. Er zijn al enkele pelgrims
toegekomen maar terug vertrokken omdat ze niet beneden kunnen liggen. Geen erg,
we breien vanavond een feestje onder ons gevieren. Ik zal wat hapjes gaan kopen
na de siësta in de winkel. Gezellig, we
vieren 'de helft voorbij' van de camino.
2 opmerkingen:
Hola Juan! Fijn dat je genoten hebt van Salamanca, is inderdaad een hele mooie stad, is wel zo'n 10 jr geleden dat we er een nachtje verbleven, de stad kon ons bekoren. En nu ben je weeral een stukje dichter tegen je einddoel.
Gisteren nog met Ed gemaild, ik had hem de link van je blog doorgegeven, hij vond het heel herkenbaar :) Ik moest je de groeten doen, volgend voorjaar gaat hij 2 onbekende routes in Spanje lopen en beschrijven (hij schreef niet welke).
Bij deze, een dikke bees en nog veel stap-, schrijf-, fotografeer-, belevings-, ontmoetings- en meditatieplezier! Linda & Luc
Hey Jan, rare jongens die pelgrims! Bij de Marine wil iedereen in het bovenste bed slapen. Die daaronder liggen immers in de pellekes en het schaamhaar van al wie daarboven slaapt! :-)
Het zal wel met de leeftijd te maken hebben zeker?
Ik wens je toch nog een goeie nachtrust.... ;-)
C.
Een reactie posten