33 Naar Laza 35 Km ↑747m ↓907m
In Galicië
moet je vis en pulpo eten. Gisteren lag er een moot kabeljauw op mijn bord van
meer dan een halve kilo. Een bord Galego soep en ik had goed gegeten voor 10
euro.
Gisteren was
ik al 6 kilo afgevallen, nu zeker 8 na de etappe van vandaag. Mijn broek
floddert aan mijn gat. Zware kost, 35 km klimmen en dalen. De laatste 10km in
dalende lijn van 1000 naar 480 meter. Ik voel nu dat ik billen heb. In
Campoberceros ben ik in de steile afdaling onderuit gegaan. 5 meter naar beneden
geschoven op mijn rugzak. Dat is 5 meter minder stappen naar Santiago :-) .
De
prachtigste etappe tot nu toe en dan neem je de inspanning er maar even
bij. Veel grote loslopende honden
tegengekomen. Buiten wat geblaf gebeurt er echter niet veel. Ik denk dat ze af
en toe wel eens een wandelstok tegen hun schrobber krijgen want als je dichter
komt gaan ze lopen.
Valentin,
een Oostenrijker zat gisteren in hetzelfde hostel als ik. Omdat het zou gaan
regenen is hij daar in A Gudina nog een dag langer gebleven. Ria ons Drents
varkensboerinneke is tot in Campoberceros gestapt en de volgende 15 km tot in
Laza met de taxi. Verleden jaar is ze aan haar knie geopereerd en het continue
afdalen naar 500 meter zou haar in de problemen brengen. Alle begrip daarvoor.
6 lawaaierige Spanjaarden met aan het hoofd een Amsterdamse cafébazin die al 22
jaar in Spanje woont spelen het niet eerlijk. Omdat het zo'n slecht weer zou
worden zijn ze met de bus gekomen. Om 3 uur kwamen ze aangereden met de bus en
Gilles zag hen direct de kroeg induikelen. 4 dagen geleden zaten ze ook al
kabaal te maken. Verdorie, die gaan ook hun Compostela halen met een
uitgestreken gezicht. Als het regent of iets te moeilijk wordt nemen ze de bus.
Stappen doen ze met een klein rugzakje, de grote back pack laten ze met een
taxi naar de volgende Albergue brengen. Zulke mensen, ik noem het geen
pelgrims, ze zouden beschaamd moeten zijn. Straks in 't laat moeten er
misschien echte pelgrims doorgestuurd worden bij gebrek aan een bed. Bah, dikke
profiteurs zijn het.
Zo mooi de
wandeling vandaag daarboven in de bergen. Om 8 uur vertrokken in zware mist. 't
Was nog donker. Stillekes naar boven geklauterd tussen de wolkenflarden, eerst
naast de wolken en dan erboven. De zon deed een schuchtere poging om er door te
priemen. 't Lukte haar niet maar af en toe zorgde ze toch ervoor dat een blik
op het mooie landschap en de bergmeren in de diepte me werden gegund. Prachtige
berghellingen gekleurd in groen en herfsttinten, je raakt er niet op uitgekeken. Een koning te
rijk voel ik me wanneer ik in alle stilte en zonder luxe, alleen gedragen door de
voeten die me er heen willen brengen, kan laten overweldigen door die
onvoorstelbare natuurpracht. Hoe rijk ben je niet als je door zulke simpele
aardse dingen beroerd wordt ? En het is gratis, het wordt je zo in de schoot gegooid.
Groot vertoon
deze avond van brandweer en Guarda Civil in Laza dorp. Vandaag werd er een
agent van de Guarda Civil begraven. Gisteren, terwijl hij hier in de geburen aan
het jagen was werd hij aangevallen door een wild zwijn en hij heeft het niet
meer kunnen navertellen. Straf dat ze je hier in Spanje ineens in de grond
steken. Amper daags nadien. Dat ze de beesten eens met rust laten, dan gebeurt zoiets
niet.
9 euro
kostte mijn menuke daarjuist. Linzensoep, varkenshaas met gesauteerde patatjes,
een crème glaceke, flesje rode wijn en een koffie. Eerlijke prijs is dat vind
ik. Een kasticketje hoef je echter niet te vragen.
Voor morgen
wordt het traject weer helemaal herbekeken. De werkers aan de hoge
snelheidstrein hier vlakbij bezetten bijna alle hostels en casa rurals.
Bovendien dreigt de Spaanse regering om de Albergues Municipales aan te wenden
voor de opvang van vluchtelingen. Dat maakt dat het vinden van slaapplaatsen in
de toekomst extra bemoeilijkt wordt. De ene etappe wat inkorten, de andere wat
verlengen. Volgende week zondag zou ik in Santiago kunnen zijn. Dan rest me nog
de trip naar Finisterre en Muxia. Het begint te korten. Veel pelgrims betreuren
die heisa met die snelheidstrein. Gans de Camino verliest hierdoor zijn waarde.
Omwegen, stukken die wegvallen, gebrek aan slaapplaatsen en noem maar op.
Ik ga slapen
denk ik. Iedereen in de slaapzaal hier is al aan het pitten. Een Duits
madammeke dat uit Lissabon is vertrokken, een Hongaars koppeltje, Paul de gast
uit Californië die hier in't laat nog is binnengeduikeld en Arlette. Met
Arlette heb ik vandaag samen gelopen. Haar maat Gilles loopt zo rap dat hij 2 uur
eerder aankomt dan al die anderen. Als zij dan zo vroeg vertrekken kan zij hem
niet volgen en in den donkere heeft ze schrik. We zijn dan maar samen
opgetrokken vandaag zodat ze geen bang moest hebben. Dat is helemaal geen punt
wanneer het aangenaam gezelschap is. Met haar 68 gaat ze er in een vaart vandoor.
Ik heb moeite om haar te volgen. Morgen another day en ik kan weeral opstaan
met een uitzicht op een nieuwe horizon.
Jammer geen
fotokes vandaag. Zo mooie dat ik er heb van daarboven in de bergen maar ik mis
de wifi om ze op te laden.
Tot morgen,
bij leven en welzijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten