37 Naar A Laxe 33km ↑749m ↓790m
Heel wat
kalmer was het gisterenavond met die Spanjaarden. Ik heb ze niet gehoord. Goed
geslapen ook maar om 4 uur was ik al wakker en een lamp die op de gang brandde
hield me wakker. Opstaan dan maar en stilletjes de spullen bijeenrapen en in de
zithoek in de rugzak stapelen. Voor vandaag was het nog maar eens een zware
rit. Een goeie 33 km met meer dan 800 hoogtemeters. Ik ga niet beweren dat het
vanzelf ging maar veel minder last gehad dan eergisteren. Ik denk dat wat slaaptekort de boosdoener heeft geweest voor dat dipje. Het gaat opperbest terug.
Vermoeide voeten maar dat valt te verklaren. Die rugzak begint door te wegen op
de duur.
Kris en
Marieke en Gunther de Duitser ben ik onderweg terug tegengekomen. Ik moet
bekennen dat ik nogal wat kort door de bocht ben gegaan na dat akkevietje in
Zamora met Al. Ik heb hen nu leren kennen als een fijn stel. Heel empathisch
met de medepelgrims. Wat betreft de touregrinos houden ze er dezelfde mening op
na zoals ik. Daarjuist heeft hij nog kastanjes, die hij onderweg had opgeraapt
staan poffen voor iedereen.
Van die
Spanjaarden ben ik verlost. Die zijn gestopt in Castro Dozon na 15 km, ik ben
nog 18 km verder doorgelopen. De kans is klein dat ze me nog inhalen tenzij ze
weer een bus nemen.
Ik ben een
beetje benieuwd voor zondag. Naar het schijnt begint het Keltisch nieuwjaar. De
mensen in Galicië, net zoals in Bretagne houden hun tradities hoog. Ik heb ook gelezen
dat ze nog erg bijgelovig zijn en het bestaan van heksen onderdeel is van hun
cultuur.
Ook vandaag
was het nog mooi weer maar in de namiddag hebben de donderwolken de mooie
blauwe lucht ingepalmd. Morgen gaat het zeker regenen. Beetje grappig wel, de
Extramadura de braadpan van Europa, Galicië de pispot van Europa. 2 uitersten
in nog geen maand tijd. En toch, ik vind Galicië het mooiste stukje van
Spanje. Ongelooflijk, de landschappen zijn een streling voor het oog. Nu de
herfst hier zijn intrede heeft gedaan .... paddenstoelen, varens, vallende
bladeren, goudtinten in de bomen, oker, eucalyptus, smoor van haardvuur
versmolten met het parfum van Mexicaanse
appelsienbomen .... stop ermee Jan, 't is te overweldigend om het te kunnen
beschrijven.
Als alles
naar wens verloopt ben ik terug thuis zo tussen de eerste en tweede week van
November. Alles zal er zo een beetje van afhangen hoe de etappes naar
Finisterre en Muxia verlopen. 't Zal alleszins weer een emomomentje worden als
je na meer dan 1000 km, helemaal vanuit het uiterste putteke in 't zuiden aankomt
aan de meest Noordwestelijke punt aan de Atlantische oceaan.
Ik loop
vooruit. Stap voor stap anders lukt het niet.
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten