35 Naar Ourense 38 km ↑494m ↓862m
Prachtig
weer hier in Galicië. Vandaag heb ik nog eens in korte mouwkes kunnen lopen. Ik
was er blij om. Lange trip vandaag. 38 km van Vilar de Barros naar Ourense, de
hoofdstad van de gelijknamige provincie in Galicië. Ik logeer hier in een
gerenoveerd klooster dat tot herberg werd hervormd. Netjes maar ook weer
katholieke kadaverdiscipline. Bottienen daar, 10 uur binnen en licht uit en
morgenvroeg om 8 uur vlieg je buiten. Schikken naar de regels dan maar.
Was een erg
zware dag. Mijn spieren deden nog wat zeer van gisteren en dan vandaag zeker 30
km op asfalt en beton gelopen en in de eerste 15 km weer serieus bergop en
bergaf. Op de duur voel je je rugzak tot in de toppekes van je tenen doorwegen.
Ben er dan toch heelhuids geraakt. Arlette heeft me Franse granulés gegeven om
onder je tong te leggen om de spieren te ontzuren en te ontspannen. Iets strafs
blijkbaar want ik ben precies een nieuwe. Al een uurke geslapen ook al. Geen
moeite gehad om in slaap te vallen.
Weeral mooie
vergezichten en voor het eerst heb ik de beroemde eucalyptusbomen gespot. Dit
dan wel op de spaarzame stukjes bos waar ik doorheen moest. Ook nu weer zag je
de stad Ourense met haar 110000 inwoners van op 10 km afstand in de diepte
liggen. Er komt geen eind zand de weg dan. Ourense ligt maar op 110 meter
hoogte dus dat wordt morgen naar Cea weeral een klim naar 550 meter of zoiets.
Gelukkig maar een goeie 22 km.
Seffens
duikel ik eens even de stad binnen om zo'n inktviskraam te versieren. Erg
lekker zo'n pulpo op een houten plankje. Jammer dat er hier 's avonds zo laat
wordt gegeten. Als alles goed gaat ben ik zondag in Santiago. Begin november
kan ik dan de bus naar huis nemen.
't Is me gelukt,
eindelijk een goed pintje gevonden in Spanje. Belgisch op de koop toe ... De
verboden vrucht ... Arlette trakteerde. Smaken dat dat deed. Daarna, driewerf
hoera ... een pulpo a la plancha kunnen binnenspelen. Alle miserie van de dag
in een oogwenk vergeten. Lekker dat dat was !
Morgen naar
Cea. Happy happy Juan nog tegengekomen. Hij logeerde in de thermen van Ourense.
Er zijn hier warmwaterbronnen van 70°C. Fijne kerel, hij staat al op mijn FB.
Daar stuikt
hier zojuist een pelgrim binnen. Halfdood, iemand moest zijn rugzak naar boven dragen.
Hij ligt daar te hijgen op zijn bed. Compleet uitgeput. Als dat zo blijft zal
er een dokter aan te pas moeten komen. Gilles die al een stuk of 5 keer de
camino heeft gelopen wist me terloops te vertellen dat dit één van de zwaarste
is die hij ooit heeft gelopen. Tegelijkertijd vertelde hij me ook van de 2
pelgrims die het loodje hadden gelegd op hun Camino. Één heeft hij gevonden die
dood tegen een boom stond. Een andere die hij naar een dokter had gebracht en
waarvan hij 's anderendaags hoorde dat hij de geest had gegeven. 't Is vrij
zwaar en het zou onwijs zijn om er aan te beginnen zonder enige
voorbereiding. Ik heb het eerlijk gezegd
ook een beetje onderschat. 't Was me nog niet opgevallen maar Gillis, de caminoroutiné,
maakte me er attent op dat er geen enkele fietser meer te bespeuren is die de
via Sanabrès volgt. Allen zijn ze in Granja la Moreruela doorgereden naar Astoria
om aan te sluiten op de camino Frances. 't Moet dan toch zijn dat deze weg hen
afschrikt.
Genoeg
doemgedachten. Ik voel me nog opperbest. Zeker ni ok mijn benen eens heb
ingesmeerd met ons Annick haar wonderzalf. Dat fysiek dipje van vandaag is
morgen weeral zo vergeten. 10 km voorbij Ourense mag ik mijn krijtjes nog eens
bovenhalen. Dan tikken we er nog eens 900 af. 't Avanceert goed denk ik.
Fotokes
zullen voor morgen zijn. Hoe netjes de herberg ook is, wifi behoort niet tot
het profane.
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten