21 Naar Salamanca 20,4km ↑325m ↓223m
Albergue 'El
Millario' was vergeven van de bedluizen en daarom ben ik in San Pedro de Rozado
maar uitgeweken naar de herberg van Maria Carmen. Goeie keuze ook want voor 15
Euro kreeg je een goed bed en een goeie avondmaaltijd. Gezellig aan één grote
tafel. Linzensoep, daarna Sopa Catalana gevolgd door gangbare frietjes,
varkensvlees, rundvlees en spek. Een crème glaske als desertje maakte het
compleet. Stomverbaasd dat ze waren dat ik een beetje mayonaise vroeg voor mijn
frietjes. Minder verbaasd waren ze van den Al dat hij om ketchup vroeg. Zelfs
bij zijn crème glaske. Ik heb een foto van hem met zijn fles ketchup en zijn
crèmmeke op Facebook gepost. 6 Fransmannen, 2 Ieren, 1 Koreaan, 2 verloren Britten
met een pekinees, 1 Amerikaan en Bibi. Hoe die Britten er verzeild zijn geraakt
is me een raadsel. Het koppel kwam rechtstreeks vanuit een cover uit de
Playmate. Toch sympathiek dat ze mee aan de grote pelgrimstafel aanschoven.
Misschien wel noodgedwongen maar er ging bij die sjieke Britse madam een verborgen
wereld open.
Fris
vanmorgen bij het vertrekken. Ik schat hooguit 5°C. Vandaag was het een korte
trip. Een kilometerke of 22 naar Salamanca. Lichtjes dalend over de ganse lijn met hier en daar een klein stukje
berg op. Goeie weg, wat keien er bij maar dat zijn we ondertussen al gewoon.
Bij het herlezen van mijn blog gisteren zag ik dat die woordcorrector van 'rotspaden
rotswanden' had gemaakt. Ik hoop dat ik mijn allerliefste vrouw geen schrik heb
aangedaan.
Al op 13 km
afstand van Salamanca zag ik die grote stad al van op een heuvelrug liggen. Net
of je er binnen een halfuurtje zou toekomen. Ik kan je verzekeren dat het een
lange weg was. Grote vlakten afgeboord met de rotsmuurtjes, kilometers lang.
Gieren in de verte en valken boven je hoofd. Geweldig sierlijke vogels met die
mooie pluimage en de gevorkte staart. Zo ver je kon zien, op die grote stad na
natuurlijk, geen huis te bespeuren. Alleen
weidse oppervlakten met hier en daar wat koeien. Soms komen die beesten met hun
puntige hoorns nogal eens dreigend over als je daar tussen loopt. Met mijn rode
trui heb ik al eens schrik dat er zo een stier tussen loopt. Niks gebeurd met
die stieren, ik hoop dat ze niet beseffen welk lot hun in de corrida te beurt
valt.
Charley de Ier
heeft een taxi genomen in Salamanca wegen zijn kapotte voeten. Fijne tiep,
heeft gezorgd voor een onderdak. De eerste albergue was gesloten wegens
onderhoudswerken, de tweede was een gapende put vanwege afgebroken. Hij verwittigde
ons onderweg. Onderweg gezelschap gekregen van Brandon. Nog een Ier. Beiden
zullen ze morgen de trein nemen naar Madrid en terug naar Dublin vliegen. Charly ga ik missen
Die Koreaan
is een speciale. Als je iets tegen hem zegt lacht en knikt hij. Hij verstaat
geen woord van wat je zegt. Omgekeerd nog minder denk ik. Hoe hij dat regelt,
geld, de weg, overnachting is me een raadsel. Brood moest je gisteren niet in
een winkel gaan halen maar aanbellen aan een gewoon huis. Hoe die kerel dat
wist, ik weet het niet. Ik denk dat ze goed gedocumenteerd vertrekken want ze
vertegenwoordigen het 4de grootste contingent pelgrims die Santiago aandoen.
Ondertussen
ben ik in Salamanca aangekomen. Charly die al met de taxi was toegekomen
wachtte ons op aan de puente Romano. Op de brug kwam ik een koppel op de minifiets
tegen uit Gent. Meneer had een platte band gereden en moest noodgedwongen tot 5
uur wachten totdat de siësta van de velomaker voorbij was. Heel het dagelijkse
leven van die zuiderlingen in Spanje komt voor ons nogal wreed ongeregeld over.
Praatje gedaan met mevrouw Strop. Ze was niet op haar mondje gevallen. Tof, ook
zij had vragen over het doel, of de bedoeling van zo'n pelgrimsweg. Ik begin er
niet meer aan om het uitgelegd te krijgen. Ineens kreeg ik het in de mot, op
het mandje vooraan haar miniveloke zat er een groene papegaai. Dat beest ging
overal met haar mee. 'Belgians are crazy' was Al zijn eerste reactie. Toen de
dame in kwestie hem in't Engels haar bedenking overmaakte dat het overwegend
oude mensen zijn die op pelgrimstocht gaan, kwam hij niet meer bij van het
lachen. Doorbrave vent die Al, beetje luidruchtig omdat hij wat doof is maar
met een peperkoeken hart. Ik moet beslist eens naar hem thuis gaan zodat we
samen op de zalm kunnen gaan vissen met zijn camper en truck. Portland, Oregon
... 't is bij de deur.
Zo 't is nog
vroeg en ik heb alle tijd om seffens even de stad te gaan verkenne. De fotokes
van Salamanca City zullen voor morgen zijn. Graag zou ik mijn stempel gaan
halen in de kathedraal. Imposant gebouw, de 3de grootste van heel de wereld.
Wachten tot vanavond, dan is alles mooi verlicht.
Tot morgen
dan maar weeral.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten