38 GALICIA/A CORUNA : A Laxe - Ponte Ulla

Naar Ponte Ulla 29 km ↑490m ↓569m

Zover staan we dan , aan de vooravond van het binnenwandelen van Santiago de Compostela. Ineens realiseer je dat 'le plat consistent' bijna opgesoupeerd is. Een heel andere gevoelswaarde dan 3 jaar geleden. Ik kan me nu nog niet wagen aan een evaluatie, 't liedje is immers nog niet uit en het dessert Finisterre en Muxia moet nog opgediend worden. Toch wil ik bekennen dat ik mijn thuis mis, tijd genoeg gehad om die naar waarde te schatten. Nu lijkt deze uitspraak precies of ik dat voorheen al niet gedaan zou hebben. Nee nee. Maar ik zal blij zijn als ik thuis zal zijn. Alleen is het me nog niet duidelijk wanneer dit juist zal zijn. Voor morgen en overmorgen heb ik een pelgrimsrefuge geboekt in Santiago. Ik denk daar aan te komen tegen 3 uur. Spullen wegbergen in de herberg, proper maken, andere sandalen gaan kopen want de oude die ik bij heb zijn finaal kapot vanwege de slechte wegen hier. Jaja zelfs buiten de camino loop je hier op vermassacreerde paadjes. Daarna mijn Compostela gaan afhalen en misschien een bezoekje brengen aan het genootschap der Nederlanden.
Misschien tref ik morgen mijn Bretoense stapvriendin. Alleszins heeft ze me de refugio doorgegeven waar ze logeert. Ze vliegt morgen op Porto en daarna met Bla Bla, covoiturage in't Frans komt ze naar Santiago afgezakt. Geen idee hoe laat ze er zal zijn. Maandag vertrekt ze naar Ourense met de bus vanwaar ze haar camino terug opneemt, daar waar ze in het voorjaar gestruikeld was en dientengevolge moest opgeven.

Maandag ga ik naar de mis, morgen zondag zal het daarvoor te laat zijn en dinsdag hup terug de bottienen aan richting Atlantische oceaan.

Vandaag was het een kwakkeldag. Geen mooi weer meer maar geheel overtrokken met een gestage malse regenbuien op je klarrejassen. Niet overdreven maar toch deed je er best aan om je poncho aan te trekken zo je wilde voorkomen dat heel je kleerkast inclusief garderobe die je op je rug meesleurt drijfnat werd.

Veel geklommen en gedaald weer. De 3 etappes die vanmorgen nog restten waren goed voor 960 hoogtemeters. Die loop ik in 2 dagen dus ik denk vandaag toch een goeie 600 hoogtemeters. Jongens, je houdt het niet voor mogelijk maar op de duur loop je bergop zonder het nauwelijks te beseffen. Niet op de stukjes waar je aan 30% en meer klimt natuurlijk maar op ogenschijnlijk platte wegen. Klimmen dalen klimmen dalen, het houdt niet op.

Een afdaling van 350 meter naar Ponte Ulla over een goeie kilometer zal ik morgen zeker voelen aan de kuiten en de billekes. Ook aan de forsbollen want je remt je voortdurend af op je vooruitgestoken wandelstokken. 

Kris de Hollander had even een zwarte bladzijde in zijn caminoverhaal. Z'n twee tenen deden gisteren zo'n pijn dat hij twijfelde of hij het zou halen. Gehannes met tapen van de voeten, aanpassen zooltjes brachten gisteren geen baat. Vandaag heeft hij dan hulp moeten zoeken in een verpleegpost omdat de pijn niet meer te harden was. Zijn grote teen en wijsteen waren erg gekneusd. Op de medische post vertelde men echter dat hij mocht voortstappen. Dappere kerel, ik begin hem hoe langer hoe meer te appreciëren. Onderweg daarstraks ging hij nog druiven pikken, lees plukken, en deelde hij ze uit. Beetje uit schuldgevoel over het onterecht uiten van mijn eerste indruk ben ik hem en Marike gisteren mijn waardering gaan betuigen dat hij deel uitmaakt van mijn camino. Dit is dus rechtgezet, als je fout bent moet je dit toegeven. Punt.

Heel mooie route vandaag. Jammer dat ze zo vermoeiend zijn. De horreo's die je op je weg tegenkomt zijn soms regelrechte juweeltjes. Palmbomen in alle maten, ik had ze meer zuidelijker verwacht, net zoals de cactussen. En dan ook weer die vergezichten over die groengekleurde valleien, de eucalyptuswouden die zo lekker ruiken, bloemen die in deze herfsmaand hier nog volop in de bloei staan, honden die je toegesneld komen, vriendelijke mensen die je begroeten.  'Buenos dia's' en 'buen viaje' moeten ze al duizenden keer gezegd hebben tegen de pelgrims die hun deur passeerden en toch krijg je nog steeds met een gemeende lach en knik dit toegewenst.

Lieve mensen ook hier in Galicië. Gewoon bij een koffietje in een bar in Bandeiro kreeg ik gratis voor niets een middagmaal met kaas en charcuterie. Ik moest enkel 1 Euroke betalen voor mijn café con leche. Waar vind je deze attitude nog bij ons.

Voor vandaag heb ik een pensionneke opgezocht. Voor 12 euro heb ik een bed in een proper kamertje. Met nog eens 9 euro bij te leggen kreeg ik een avondmaal, geschreven met hoofdletters. Een kippensoep getrokken op bouillon van schapenknoken, een vleesschotel bestaande uit een dikke braadworst, een biefstuk en 2 fameuze koteletten. Daar nog eens die beroemde pepertjes bij en wat frietjes, een toreke crème glace ... en een straf koffieke. In dat pensionneke kon ik op mijn gemakske mijn reservatie maken voor de overnachting in Santiago. Was nodig met als die TGV arbeiders. Vlug erbij zijn of je kan het schudden met een slaapplaats. Ik ga slapen zie .... morgen 20km, Jacobuske, rolt uwe loper maar uit. Als Je er niets mee inzit, liefst de rode, net zoals de vorige keer  :-)

Internet gaat hier nog minder vlug vooruit dan bonenknopen. Fotokes zullen misschien voor morgen zijn. Ach, het landschap verandert haar schoonheid niet.