17 Naar Caparra 29,4km ↑277m ↓138m
Wat een
zotte dag zeg ! Stillekes, ik kan niet alles ineens vertellen. Gisterenavond in
de herberg van Donna Señora Elena was het vollen ambiance met 2 Spaanse
spitsbroeders die ook de pelgrimsweg liepen vanuit Sevilla. 2 gasten van rond
de 60. Subiet meer .... Gisterenavond hebben we in plaats van naar zo'n vettig
restaurant te gaan zelf wat ineengebreid. De Fransmannen Gilles en Arlette
hadden 'Des patés' gemaakt, zonder zout of peper want dat konden we niet vinden.
Wow, 't Was een goeie gedekte tafel. Kippensoep, albondigas, den Al zijn
tonijnbereiding, Charlie's charcuterie en kaas, nog een Grieks dessertje, 't
was af. Die 2 Spaanse sjarels stelen echt de show. Juan en José heten ze, ook
pelgrims. Boezemvrienden, altijd in ambras met mekaar maar toch niet te
scheiden. Juan is net Marty Feldmann met die schele ogen. 2 druppels water maar
dan met een Iberische accentje want hij is afkomstig uit Sevilla. José moet
steeds de capriolen van zijne maat vergoelijken.
Rond 9 uur
is Señora Elena ons komen onderstoppen. Nee nee, persoonlijk is ze ons nog een
Buen Camino komen wensen met een paar dikke smakkerds. Ongelooflijk hoe
toegewijde mensen het pelgrimeren koesteren en er met volle bezieling hun leven
aan kunnen wijden.
Het is iets apart
het pelgrimeren. Na ook een babbeltje te hebben gedaan met m'n medepelgrims kan
ik maar enkel beamen dat je het gewoonweg niet kunt uitleggen. Al had in 2012
de Camino gelopen na het bekijken van de film 'The Way' met Martin Sheen.
Gewoon uit nieuwsgierigheid. De man heeft zijn vrouw verloren na een overlijden
en heeft zijn 3 zonen al van in hun jeugd zelf grootgebracht. De pelgrimsweg
heeft hem zo overdonderd, zoveel positiefs gebracht dat hij er dit jaar terug
aan begonnen is. Kan je je het voorstellen dat wij als Europeanen ergens op een
godvergeten plaats in de Verenigde Staten eventjes 1000 km gaan wandelen voor
een mysterieuze zaak ? Neen hé ? Probeer het maar eens uit te leggen aan je
vrienden ! Al is er niet in geslaagd. In de pelgrimsweg zoekt en vindt hij
loutering. Charlie de Ier, pelgrimmeert al 3 jaar op rij. Eerst met zijn vrouw
een kort stukje van Leon naar Santiago, 't jaar daarop alleen vanaf St. Jean de
Port, nu de via de la Plata. Over het waarom blijft hij vaag maar overduidelijk
is het ook dat de microbe hem aangetast heeft. Gilles, de Fransman heeft al in
kilometers geteld de hele aardbol rondgelopen en steeds keert hij terug naar de
pelgrimsweg. Al 5 of 6 heeft hij hem gelopen. Waarom vraag je hem ? 'Ik kan
niet anders' is het antwoord.
Wat anders
nu. Oppermooie wandeling vandaag. Zacht heuvelend, geen beton, soms wat los
zand en wat keitjes hier en daar, verder lopen tussen de eeuwenoude Canadas,
afgebakend door muurtjes met gestapelde rotsblokken, waar de herders hun
schaapskudden doorheen loodsten. In de verte dan weer het voorgebergte waar ik gisteren
melding van maakte. Eigenlijk was deze wandeling om van voor achterover te
vallen. Zo schoon. Kalfjes waar je tussendoor moest lopen, den Al zat met dikke
schrik vanwege zijnnrode T -,shirt ... stel je voor dat er tussen die kudde een
paar stieren zouden gezeten hebben'. Stilte ook om je heen. Een paar vlinders
probeerden je wat afleiding te bezorgen. Mooi, mooi en ook komt er meer groen
in het landschap. Groene weiden, loofbomen... de dorre uitgebakken streek van
de Extamadura wordt stillekesaan wijlen. Wat een pracht en gratis voor niks.
Wat voel ik me klein in die schepping van god wie ?
Vandaag ben
ik een beetje beschaamd. Morgen maak ik dat weer goed. Na 21 km stappen naar de
Arche de Cappara waren Al en Charlie zo dood als een pier en bestelden ze een Buske
die hen naar het hostel reden. Kon ook ni anders, de volgende stop is 30 km verder
en helemaal buiten de weg. Volkomen normaal met een paar randbemerkingen want
het hostel lag buiten de pelgrimsweg.
Morgenvroeg vraag ik aan dat buske om me terug te brengen naar het
beginpunt waar ik ben opgepikt. 't Zal weeral meer dan 30 km kosten maar mijn
voeten doen het goed. Onzen Ier, jammer echt jammer maar met zijn 6 km per uur
heeft hij na de 2de dag zijn voeten al in frennen gelopen.
Hoe
eigenaardig ook, degenen die ons zijn komen ophalen aan de Arche de Cappara
waren die 2 Spaanse akolieten. Met een bus van de hostel. Hoe ze het geregeld
hebben weet ik niet. Ik mag er nu nog niet te veel over vertellen maar ik heb
me al kostelijk geamuseerd met die 2 geriatrische snaken.
En dezen
avond heb ik een licht menuke besteld.
Een forelleke , creme glaceke en show over. Ik kruip erin. De fratsen van die 2
Spaanse dikke vrienden volgt nog. 't Is laat, ik kruip erin. Mijn pijp is uit.
Sloppel.
https://picasaweb.google.com/109627923401358950080/Caparra?authuser=0&feat=directlink
1 opmerking:
Je laat ons met je geheimzinnige verhalen over andere Pelgrims wel in spanning zitten. Iedere dag is het weer vele uren wachten tot ik het vervolg kan lezen. Maar gelukkig heb ik tijdens de 11 dagen die ik weer achter elkaar werk genoeg afleiding, zodat het wachten minder lang is. Ondanks dat ik dan toch ook liever 11 dagen achter zou willen lopen, heb ik nu ook een beetje een Santiago Pelgrimsgevoel met al je prachtige verhalen.
Een reactie posten