43 GALICIA/A CORUNA : Fisterra - Finisterre - Muxia

43 Naar Muxia 35 km ↑612m ↓608m

Voilà, de laatste trip zit er op. Gisterenavond duikelde Chris en Marieke nog de herberg binnen om hun Finisterre te verkrijgen. Chris bood al direct aan om iets te gaan drinken maar ik moest nog eten. Schuif dan maar mee aan tafel, een hele fles wijn die je bij een menu krijgt krijg ik toch niet op. Chris en Marieke hadden al gegeten maar daar maakte de restaurantuitbater geen punt van. Toch nog afgesloten met 2 pinten 1906 van Estrella. Goed spul en je krijgt tenminste een bijpassend glas. Maar om aan onze bieren te kunnen tippen moet er nog veel regen vallen hier in Galicië. Bed in om 10 uur en om 2 uur werd ik wakker van het gepiep en geknars van de buurman zijn stapelbed. Met één oog open moest ik vaststellen dat dat stapelbed werd gebruikt als liefdesnest .... jonge gast, jong grietje, een tekening moet ik er niet bijmaken. Ik heb die éne open oog maar terug dichtgeknepen. Make love, not war is nog steeds de boodschap. 

Vanmorgen er vroeg uit want het zou een zware dag worden. Mijn bottienen waren vrij behoorlijk opgedroogd op dat electrisch olievuurtje. Mijn kleren nog altijd nat, gelukkig had ik nog wat droge kleren bij.

Vroeg weg om naar de vuurtoren van Finisterre te stappen, een kleine 3 km van Fisterra. Aan de vuurtoren heb ik opnieuw Chris en Marieke tegen het lijf gelopen. Blijkbaar mijn lot. Imposant gevoel als je daar aan het einde van de wereld staat. De Romeinen en later in de Middeleeuwen werd er zo over gedacht. Dit was de laatste stop op de pelgrimstocht. De pelgrims gingen daar hun kleren verbranden en konden dan een nieuw leven beginnen. Ik denk dat die gewoonte eerder ontstaan is uit de behoefte om alle luizen en vlooien uit te schakelen. Die pelgrims van weleer moeten er niet uitgezien hebben.  Ik trouwens ook niet na dat regenweer van gisteren. Maar 1 douche voor heel de herberg, ik heb overgeslagen. Met die regen zijn er toch geen vliegen :-) 

Geen idee dat ook de weg Fisterra - Muxia ook met schelpen en de gele pijlen bewegwijzerd was. Ik had zelf een tripje uitgetekend, de kortste weg wat toch nog een 28 km bedroeg maar de bewoners

floten me telkens terug. Ik heb dan maar de pijlen gevolgd, iets langer maar Oh zo mooi langs die kustlijn waar de golven metershoog over de stranden rollen. Nog voor ze de vloedlijn bereiken zie je de golven al breken zo een 300 meter in zee. Prachtig, ik heb me op mijn kont gezet aan een baai om dat natuurgeweld te bekijken. De Costa de Morte, de doden of weduwenkust. Als je de zee hier zo ziet tekeer gaan hebben ze die benaming niet uit hun duim gezogen. Gelukkig heeft het vandaag niet geregend. Vanmorgen was het zelfs mooi weer. In de namiddag trok de wind weer aan tot stormkracht en legde meerdere bomen plat. Gelukkig in de rug

Tegen 6 uur was ik aan de hostel. Ik heb me verwend, ik zit hier bijna in een suite. 40 euro dat wel maar ik wil mijn camino even in volle rust afsluiten. Mijn kleren fatsoenlijk te drogen hangen, droge sportschoenen kopen, lang douchen en morgen uitslapen. In de Albergue vlieg je om 8 uur gewoonlijk buiten.. 

Prachtige dag dus als afsluiter. Morgen en overmorgen maak ik een evaluatie van mijn tocht, dat laat ik wel in mijn blog verschijnen. Morgen om 15u30de bus naar Santiago, Al heeft me al gemaild dat hij toegekomen is en Bougieman Gus tegen het lijf was gelopen. De fotokes van gisteren zet ik gelijk op deze pagina
Ik ga stilletjes inpakken. Een epiloog komt er nog.

Naar Fisterra

Naar Finisterre en Muxia.