900 km. Bijna daar, even bezinnen

Wandelen haalt de haast uit je hoofd.

Het maakt je open.

Je gaat op in het landschap en dat schept mogelijkheden tot verdieping.

Je tempo verandert.

Je zintuigen gaan anders waarnemen, je krijgt weer oog voor het wonder van de schepping en jouw verbondenheid daarmee.

Er komt meer of er komt weer stilte…

Ruimte voor rust, maar misschien ook wel onrust of angst voor de leegte.

Mogelijk loop je tegen je eigen fysieke grenzen aan.

Er gebeurt in ieder geval wat met je. Wandelen brengt je vanuit je hoofd weer in je lijf.
Door je aandacht te richten op je voeten en je voeten met aandacht op Moeder Aarde neer te zetten, raak je als vanzelf uit je hoofd.

Je komt ‘automatisch’ in je lijf. 
Dat ‘gaat’ nu eenmaal zo !